De rode jurk hing weer veilig in mijn kast. Het nummer op het bierviltje bleek niet te kloppen, dus met de knappe carnavalsarts heb ik nooit meer gedanst.
Maar met de koning wel!
Die telefoneerde zelf al snel...niet helemaal tot mijn verbazing gezien de ongekende, donkere, fluwelige warmte die vanuit de twee puntjes links en rechts boven mijn beide benen bleef gloeien en regelmatig zachtjes opvlamde, helemaal tot in mijn hart. Toch was ik er helemaal niet zeker van het juiste koninkrijk te pakken te hebben...waren we wel buurlanden? Bezat ik zelf eigenlijk wel enig koninklijk bloed? Anyway...wat er nog over was van de ongelukkige verliefdheid op de collega - wiens burgermansuitstraling erg bleek was naast de grandeur en stijl die ik bij de monarch ondervond - was pijnloos opgelost tijdens de historische kennismaking met de koning. Dat voelde als een zeer welkome bevrijding!
Zijne majesteit wilde snel afspreken, nog wel in mijn nederige stulpje. Smeekte er zelfs om me snel weer te mogen zien. Ik voelde me intens begeerd en vloog mijn dagen door. Het sprookje waarnaar ik altijd verlangd had was nu geopend.
De deurbel. Tien minuten later dan de afgesproken tijd. Ideaal.
Wat onwennig trad de koning binnen in mijn huisje. Hij gaf aan me pas weer echt te herkennen toen ik glimlachte. Ik droeg natuurlijk ook de Magische Jurk niet, dit keer...ik was uitgedost in nauwsluitend groen dat de vormen van mijn meisjesachtige lichaam duidelijk liet uitkomen.
Nu zag ik pas hoe prachtig de koning was in al zijn glorie! Vol toverkracht die de prins kenmerkte die hij ooit was, maar de manier waarop hij de scepter zwaaide - zijn verfijning, toewijding, passie, aandacht en openheid - verrieden dat hij dat tijdperk al achter zich had gelaten. In de rust en ruimte van mijn huis ontvouwde zich in één nacht alles wat ik me ooit in mij stoutste dromen had gewenst. Gemakshalve vergat ik maar gauw het gezonde besef dat ik een week eerder nog had: dit paradijselijke spel paste niet in de rauwe realiteit van 1996....
Vreugdevol en vol verwachting opende zich naïef en argeloos mijn onschuldige hart en dat aanvaardde al op voorhand welwillend de troon naast hem als zijn gade...
- wordt vervolgd -
Maar met de koning wel!
Die telefoneerde zelf al snel...niet helemaal tot mijn verbazing gezien de ongekende, donkere, fluwelige warmte die vanuit de twee puntjes links en rechts boven mijn beide benen bleef gloeien en regelmatig zachtjes opvlamde, helemaal tot in mijn hart. Toch was ik er helemaal niet zeker van het juiste koninkrijk te pakken te hebben...waren we wel buurlanden? Bezat ik zelf eigenlijk wel enig koninklijk bloed? Anyway...wat er nog over was van de ongelukkige verliefdheid op de collega - wiens burgermansuitstraling erg bleek was naast de grandeur en stijl die ik bij de monarch ondervond - was pijnloos opgelost tijdens de historische kennismaking met de koning. Dat voelde als een zeer welkome bevrijding!
Zijne majesteit wilde snel afspreken, nog wel in mijn nederige stulpje. Smeekte er zelfs om me snel weer te mogen zien. Ik voelde me intens begeerd en vloog mijn dagen door. Het sprookje waarnaar ik altijd verlangd had was nu geopend.
De deurbel. Tien minuten later dan de afgesproken tijd. Ideaal.
Wat onwennig trad de koning binnen in mijn huisje. Hij gaf aan me pas weer echt te herkennen toen ik glimlachte. Ik droeg natuurlijk ook de Magische Jurk niet, dit keer...ik was uitgedost in nauwsluitend groen dat de vormen van mijn meisjesachtige lichaam duidelijk liet uitkomen.
Nu zag ik pas hoe prachtig de koning was in al zijn glorie! Vol toverkracht die de prins kenmerkte die hij ooit was, maar de manier waarop hij de scepter zwaaide - zijn verfijning, toewijding, passie, aandacht en openheid - verrieden dat hij dat tijdperk al achter zich had gelaten. In de rust en ruimte van mijn huis ontvouwde zich in één nacht alles wat ik me ooit in mij stoutste dromen had gewenst. Gemakshalve vergat ik maar gauw het gezonde besef dat ik een week eerder nog had: dit paradijselijke spel paste niet in de rauwe realiteit van 1996....
Vreugdevol en vol verwachting opende zich naïef en argeloos mijn onschuldige hart en dat aanvaardde al op voorhand welwillend de troon naast hem als zijn gade...
- wordt vervolgd -
Geen opmerkingen:
Een reactie posten