Ze voelde iemand ademen dicht achter haar… in haar oor fluisterde zijn onmiskenbare
stem de doorslaggevende code: kleurrijk insect dat ze als bijnaam gebruikte op
internet. De eigenaar herkende haar en zij beviel hem. Ze sloot haar ogen en
liet zich sprakeloos meevoeren door het stemgeluid dat haar obsessie was. Doel bereikt.
Peinzend stond ze voor de grote kaptafelspiegel naar haar
zevenenveertigjarige lichaam met ruim tien kilo overgewicht te staren. Viel
hier iets van te maken vóórdat het popconcertseizoen in de stadszalen aanbrak? Het
moest. Dit werd haar laatste onbezonnen erotische avontuur.
Hoogstwaarschijnlijk.
Ze wilde alleen hem daarvoor. De door haar zo bewonderde radioman.
Ze kende foto’s, maar had hem nooit ontmoet. Het visuele aspect boeide haar nauwelijks.
Ze wilde zijn warme lichaam voelen, als ze met haar ogen dicht naar zijn ongefilterde
stem luisterde. Eén nacht.
Vorsend keek hij toe – prinsheerlijk achterover op het zachte hotelbed – hoe ze daar verlegen en blozend van opwinding stond in haar gewaagde lichtpaarse lingerie.
Hij leek door te hebben dat elk verzoek uit zijn mond een traktatie was die ze herkauwde
door hem tergend langzaam zijn zin te geven. Ze zweeg en zou dat blijven doen
die nacht. Hij mocht praten. “Op internet ben je niet zo zwijgzaam, schoonheid. Daar klets jij misschien wel teveel.”
Ineens leek hem een licht op te gaan. “Ik weet precies wat jij wilt.” Hij stond
resoluut op en pakte zonder aarzeling één van de kanten kousen die ze gedragen
had en bond hem voor haar ogen. Hij streelde haar haren, een moment zwijgend.
Ooit was haar lichaam op een kwetsbare en persoonlijke manier
werkelijk erg mooi, tot een uitputtende relatie haar uiterlijke schoonheid
bijna gebroken had. Ze had gemerkt dat het een stuk lastiger geworden was deze opnieuw op te bouwen. Ze werd ouder. Maar ze was niet dood! Als ze een kleine zeemeermin was, zou ze nu onmiddellijk naar de heks gezwommen zijn om tegen elke voorwaarde haar plompe vissenstaart in te ruilen voor elegante benen.
De eerste stap was doodsimpel: een kaartje voor een eenmalig concert van een band die hij regelmatig aanprees in zijn radioshows.
Een niet te versmaden nieuwe soulformatie¸op weg naar bekendheid. De zaal. Klein,maar ook groot genoeg voor haar snode plan. Ze boekte een hotelkamer vlak in de buurt als veilig heenkomen, al was het alleen om eenzaam uit te huilen na een grote teleurstelling.
De volgende een bijna onmogelijke opgave: heilig geloven en waarmaken dat ze nog de kunst verstond haar zuivere, avontuurlijke en kleurrijke innerlijk te tonen via haar buitenkant.
Muziek was haar ultieme kans. Hun voorkeuren sloten naadloos aan. Lang leve het sociale
medium dat ongebreidelde communicatiekanalen voor luisteraars bracht. En muziek, muziek waarvan ze hield was haar levenslijn. Ook de zijne. Exact dezelfde intensiteit. Hij had pas gemerkt dat haar belangstelling iets te uitgesproken was, voelde ze. Misschien was het te laat. Maar als ze expres
foute antwoorden op quizvraagjes gaf, pikte ze zijn teleurstelling en irritatie feilloos op uit zijn woorden….ha! Ze raakte hem ergens.
Het plan zou slagen als ze zich volledig inzette en haar
strategie volhield. Allergisch als hij bleek voor stalking, mocht hij haar niet
aanzien voor de dj-groupie die ze welbeschouwd wel was. Het was belangrijk dat
hij op haar zou afkomen.
Ze herkende haar geest in zijn woorden. Fanatiek. Humeurig. Betweterig. Weerbarstig.
Prikkelbaar. Absurde humor. Gevoelig. Gepassioneerd. Eigengereid, koppig, op
het irritante af. Bij tijd en wijle briljant. Zijn stem en zijn woorden openden al vele jaren niet alleen haar hart…
Dat had hij goed geraden. Blind in zijn bijzijn was het summum. ”Je lijkt er totaal niets op tegen te hebben als ik het even uitgebreid ga hebben over wat zich hieronder bevindt…” Onverwacht bekwaam vond hij de voorzijdesluiting van haar beha. “Hm, kleine afwijking hier…behoedzaam trok hij haar linkertepel, die zich doorgaans wil verbergen uit zijn schuilplaats..Fier stonden de kleine knopjes op haar kleine, stevige borsten. “oké, oké…daar zijn ze dan” Hij schraapte zijn keel, de schorheid waar
ze zo van hield “heel mooi”. Haar opwinding bleef groeien terwijl hij hees en geil welbespraakt toelichtte wat zijn bevindingen waren en haar lichaam voorzichtig onthulde. Hij schonk haar persoonlijk zijn talent vannacht.
Wonderwel vorderde haar plan. Het leek alsof alles meewerkte. Vriendinnen rieden precies de juiste, effectieve voedingssupplementen aan en haar lichaam slonk in sneltreintempo. Haar tandarts
maakte een perfect implantaat in haar gehavende gebit. Sport, ascese, afzien. Haar muziekcollectie en stil genieten van radio-uitzendingen hielden haar discipline overeind op zwakke momenten.
De dag van het concert brak aan. Ze bedacht die ochtend dat het hele plan onzinnig en dwaas was.. Ze ging gewoon genieten van een magisch concert. Na het magere voorprogramma bezocht ze de toiletruimte en knipoogde tevreden naar haar spiegelbeeld. Het optreden werd weergaloos…Ze
danste: beheerst maar zonder voorbehoud. Ze draaide zich om, want ze besloot
zich na maanden onthouding een glas vuurwater te permitteren. De oplichtende bruine
ogen en de sensuele mond die verrast een geanimeerd gesprek onderbrak, kwamen
schokkend bekend voor…
Hij bleef praten alsof ze het eerder zo hadden afgesproken. Sprak verbazing uit over het verschijnsel van vrouwen zoals zij die hem belaagden. Over radiowerk en wisselende roem. Muziekverslaving. Over hoe haar geschreven woorden opgevallen waren…een voelbare connectie. Prikkelende zinnen, terwijl zijn handen zorgzaam en kundig verwarmden, streelden, zijn handen de weg vrijmaakten. Zij ademde diep. Haar blinde lichaam miste even zijn vingers.
Word Up weerklonk. Blijkbaar had hij haar laptop en passende tracks gevonden. Ze beloonde zijn inventiviteit door op haar knieën dankbaar haar zwijgzame mond en tong in te zetten. Later
begeleidde LL Cool J zijn entree in haar blinde lichaam. Zijn woorden bleven komen.
Marvin Gaye luisterde een radiostilte op; onverwacht zoet en teder waren hun kussen,
waarna hij zijn weg vond, ritmisch dieper in haar. Hun ziel. Voor één nacht.
Ze werd wakker. Alleen. In een zwijgzame hotelkamer. Eenzaamheid besprong haar. Kort. Ze ontdekte de witte roos op het kussen naast haar, omwonden met een zwarte zijden kous. Ze zou altijd luisteren. Zwijgzaam glimlachend en met haar ogen dicht.
stem de doorslaggevende code: kleurrijk insect dat ze als bijnaam gebruikte op
internet. De eigenaar herkende haar en zij beviel hem. Ze sloot haar ogen en
liet zich sprakeloos meevoeren door het stemgeluid dat haar obsessie was. Doel bereikt.
Peinzend stond ze voor de grote kaptafelspiegel naar haar
zevenenveertigjarige lichaam met ruim tien kilo overgewicht te staren. Viel
hier iets van te maken vóórdat het popconcertseizoen in de stadszalen aanbrak? Het
moest. Dit werd haar laatste onbezonnen erotische avontuur.
Hoogstwaarschijnlijk.
Ze wilde alleen hem daarvoor. De door haar zo bewonderde radioman.
Ze kende foto’s, maar had hem nooit ontmoet. Het visuele aspect boeide haar nauwelijks.
Ze wilde zijn warme lichaam voelen, als ze met haar ogen dicht naar zijn ongefilterde
stem luisterde. Eén nacht.
Vorsend keek hij toe – prinsheerlijk achterover op het zachte hotelbed – hoe ze daar verlegen en blozend van opwinding stond in haar gewaagde lichtpaarse lingerie.
Hij leek door te hebben dat elk verzoek uit zijn mond een traktatie was die ze herkauwde
door hem tergend langzaam zijn zin te geven. Ze zweeg en zou dat blijven doen
die nacht. Hij mocht praten. “Op internet ben je niet zo zwijgzaam, schoonheid. Daar klets jij misschien wel teveel.”
Ineens leek hem een licht op te gaan. “Ik weet precies wat jij wilt.” Hij stond
resoluut op en pakte zonder aarzeling één van de kanten kousen die ze gedragen
had en bond hem voor haar ogen. Hij streelde haar haren, een moment zwijgend.
Ooit was haar lichaam op een kwetsbare en persoonlijke manier
werkelijk erg mooi, tot een uitputtende relatie haar uiterlijke schoonheid
bijna gebroken had. Ze had gemerkt dat het een stuk lastiger geworden was deze opnieuw op te bouwen. Ze werd ouder. Maar ze was niet dood! Als ze een kleine zeemeermin was, zou ze nu onmiddellijk naar de heks gezwommen zijn om tegen elke voorwaarde haar plompe vissenstaart in te ruilen voor elegante benen.
De eerste stap was doodsimpel: een kaartje voor een eenmalig concert van een band die hij regelmatig aanprees in zijn radioshows.
Een niet te versmaden nieuwe soulformatie¸op weg naar bekendheid. De zaal. Klein,maar ook groot genoeg voor haar snode plan. Ze boekte een hotelkamer vlak in de buurt als veilig heenkomen, al was het alleen om eenzaam uit te huilen na een grote teleurstelling.
De volgende een bijna onmogelijke opgave: heilig geloven en waarmaken dat ze nog de kunst verstond haar zuivere, avontuurlijke en kleurrijke innerlijk te tonen via haar buitenkant.
Muziek was haar ultieme kans. Hun voorkeuren sloten naadloos aan. Lang leve het sociale
medium dat ongebreidelde communicatiekanalen voor luisteraars bracht. En muziek, muziek waarvan ze hield was haar levenslijn. Ook de zijne. Exact dezelfde intensiteit. Hij had pas gemerkt dat haar belangstelling iets te uitgesproken was, voelde ze. Misschien was het te laat. Maar als ze expres
foute antwoorden op quizvraagjes gaf, pikte ze zijn teleurstelling en irritatie feilloos op uit zijn woorden….ha! Ze raakte hem ergens.
Het plan zou slagen als ze zich volledig inzette en haar
strategie volhield. Allergisch als hij bleek voor stalking, mocht hij haar niet
aanzien voor de dj-groupie die ze welbeschouwd wel was. Het was belangrijk dat
hij op haar zou afkomen.
Ze herkende haar geest in zijn woorden. Fanatiek. Humeurig. Betweterig. Weerbarstig.
Prikkelbaar. Absurde humor. Gevoelig. Gepassioneerd. Eigengereid, koppig, op
het irritante af. Bij tijd en wijle briljant. Zijn stem en zijn woorden openden al vele jaren niet alleen haar hart…
Dat had hij goed geraden. Blind in zijn bijzijn was het summum. ”Je lijkt er totaal niets op tegen te hebben als ik het even uitgebreid ga hebben over wat zich hieronder bevindt…” Onverwacht bekwaam vond hij de voorzijdesluiting van haar beha. “Hm, kleine afwijking hier…behoedzaam trok hij haar linkertepel, die zich doorgaans wil verbergen uit zijn schuilplaats..Fier stonden de kleine knopjes op haar kleine, stevige borsten. “oké, oké…daar zijn ze dan” Hij schraapte zijn keel, de schorheid waar
ze zo van hield “heel mooi”. Haar opwinding bleef groeien terwijl hij hees en geil welbespraakt toelichtte wat zijn bevindingen waren en haar lichaam voorzichtig onthulde. Hij schonk haar persoonlijk zijn talent vannacht.
Wonderwel vorderde haar plan. Het leek alsof alles meewerkte. Vriendinnen rieden precies de juiste, effectieve voedingssupplementen aan en haar lichaam slonk in sneltreintempo. Haar tandarts
maakte een perfect implantaat in haar gehavende gebit. Sport, ascese, afzien. Haar muziekcollectie en stil genieten van radio-uitzendingen hielden haar discipline overeind op zwakke momenten.
De dag van het concert brak aan. Ze bedacht die ochtend dat het hele plan onzinnig en dwaas was.. Ze ging gewoon genieten van een magisch concert. Na het magere voorprogramma bezocht ze de toiletruimte en knipoogde tevreden naar haar spiegelbeeld. Het optreden werd weergaloos…Ze
danste: beheerst maar zonder voorbehoud. Ze draaide zich om, want ze besloot
zich na maanden onthouding een glas vuurwater te permitteren. De oplichtende bruine
ogen en de sensuele mond die verrast een geanimeerd gesprek onderbrak, kwamen
schokkend bekend voor…
Hij bleef praten alsof ze het eerder zo hadden afgesproken. Sprak verbazing uit over het verschijnsel van vrouwen zoals zij die hem belaagden. Over radiowerk en wisselende roem. Muziekverslaving. Over hoe haar geschreven woorden opgevallen waren…een voelbare connectie. Prikkelende zinnen, terwijl zijn handen zorgzaam en kundig verwarmden, streelden, zijn handen de weg vrijmaakten. Zij ademde diep. Haar blinde lichaam miste even zijn vingers.
Word Up weerklonk. Blijkbaar had hij haar laptop en passende tracks gevonden. Ze beloonde zijn inventiviteit door op haar knieën dankbaar haar zwijgzame mond en tong in te zetten. Later
begeleidde LL Cool J zijn entree in haar blinde lichaam. Zijn woorden bleven komen.
Marvin Gaye luisterde een radiostilte op; onverwacht zoet en teder waren hun kussen,
waarna hij zijn weg vond, ritmisch dieper in haar. Hun ziel. Voor één nacht.
Ze werd wakker. Alleen. In een zwijgzame hotelkamer. Eenzaamheid besprong haar. Kort. Ze ontdekte de witte roos op het kussen naast haar, omwonden met een zwarte zijden kous. Ze zou altijd luisteren. Zwijgzaam glimlachend en met haar ogen dicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten